Sekret mokrej muchy Soft Hackle, to prostota wykonania i oszczędne wiązanie materiałów, na które w zasadzie składają się: nic wiodącą do budowy tułowia lub promień pawia i zwykle miękkie pióra na jeżynkę, w oryginale zalecane z kuropatwy Delikatną budowę wyznacza też wielkość haczyka, zwykle rozmiar 10 – 18. Mucha znana pod nazwą Hackle Fly, Fly North Country, Stewart Spider, czy Yorkshire Spider a pierwsza wzmianka o tego rodzaju muszkach pojawia się w "Treatise of Fishing with an Angle" z 1496 roku, Dame Juliana Berners.
Choć prawdziwą popularność zawdzięcza opublikowaniu w 1971 roku, The Soft-Hackled Fly autorstwa: Sylvester Nemes, wydanej w w Ameryce Północnej oraz dwóm innym wydaniom: The Soft Hackled Fly Addict (1981), Soft Hackled Fly Imitations (1991). Wydanie z 1971 roku, zawiera rys historyczny oraz odnajduje ślady wzoru Soft-Hackled Fly w literaturze Wielkiej Brytanii, nawiązując do: Edmonds' and Lee's 1916 Brook and River Trouting, Pritt's North Country Flies (1886), W.C. Stewart's The Practical Angler (1857). Prezentuje też klasyczne wzory takie jak: Partridge & Green, Partridge & Yellow i Snipe & Purple oraz własne modyfikacje i opisy metod wiązania oraz połowu. http://www.flyanglersonline.com/stufarnham/stu051302.php
Sylvester Nemes
Jak to zwykle bywa, również i Soft Hackle, doczekała się wielu wariantów kolorystycznych i wykonań z zastosowaniem różnych piór do wiązania jeżynki.
Jednak za najciekawsze, należy uznać jej ewolucję w kierunku Mayfly Nymph, przez dodanie dubbingu z sierści oraz ogonka a powstałe w ten sposób wzory określa się nazwą nimfy Soft Hackle ( soft-hackle nymph ) lub "flymph" , wzory spopularyzowane przez Leisenring i Hidy, "The Art of Tying the Wet Fly" Leisenring & Hidy. http://www.flyanglersonline.com/stufarnham/stu052002.php
Leisenring & Hidy