Lisica (Agonus cataphractus) Fot. źródło: www.onderwaterwereld.org
Podwodny świat Bałtyku jawi się bogatszy, niż uczy nas wędkarska praktyka. Jego wody zasiedlają mało znane gatunki ryb, w których tajemnice życia nieczęsto mamy okazję zaglądać. Przyglądając się faunie naszego morza, bardzo upraszczamy skład gatunkowy ichtiofauny, rzecz sprowadzając do ryb w zasięgu turystycznych obserwacji lub wynikających z połowów rybackich. Jednak w czasie gdy rybacka flota przemierza fale Bałtyku, w jego wodach pluszczą się wczasowicze a wędkarze gonią za okazałą zdobyczą, w głębinach kryją się tajemnicze istoty.
Tak to już jest, że gatunkom cennym gospodarczo wiele uwagi poświęca się w publikacjach a tym "niszowym" niewiele. Mimo to spróbujemy przyjrzeć się niewielkiej rybce o wdzięcznej nazwie - Lisica.
Lisica (Agonus cataphractus) gatunek morskiej ryby skorpenokształtnej (Scorpaeniformes) z rodziny lisicowatych (Agonidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Agonus.
Dorasta zaledwie do 20 cm i prowadzi dość skryty tryb życia. Lisice spędzają większość swojego życia częściowo zakopane w piasku, zwykle na głębokości poniżej 20 m i głębiej do 270 m, choć źródła różnie podają głębokość graniczną, nawet do 500 m. Młodsze osobniki spotykane są na płytszych wodach nawet do 2 m. Zasiedlają europejskie wybrzeża północnego Atlantyku i sąsiadujące morza, również Morze Bałtyckie. Dojrzałość płciową osiąga ok. 1 roku życia. Tarło odbywa się od lutego do kwietnia. Ikra w ilości do 3000 jajeczek jest składana w wodorostach. Larwy unoszą się w toni wodnej przez 10 do 11 miesięcy, żywiąc się planktonem. W sezonie lęgowym u ryb objawiają się nieznaczne barwy godowe przez zabarwienie płetw piersiowych na pomarańczowy kolor.
Możecie przyjrzeć się na żywo tej rybie oglądając film, którego autorem jest James Hartley
Jej pokarmem są skorupiaki oraz wieloszczety, zatem nie stanowi zagrożenia dla cennych gatunków przez pokusę zjadania ich narybku. W poszukiwaniu swojej zdobyczy lisicy pomagają liczne wąsy czuciowe, umieszczone na dolnej stronie pyska. Na zamieszczonym filmie doskonale widać ich budowę i potencjał podczas wyszukiwania pokarmu.
Na pierwszej zamieszczonej mapie, kolorem czerwonym oznaczono największe zagęszczenie populacji lisicy, które charakterystyczne jest dla Wysp Brytyjskich oraz Kanału La Manche. Na akwenach tych od lat 70 - tych ubiegłego wieku, prowadzone są badania nad liczebnością tego gatunku, szczegółowo opisane w publikacji:
Obok mapa występowania gatunku na wyspach.