Trzcina pospolita ... pospolita?
W znaczeniu botanicznym i środowiskowym z pewnością. Zwykle przeklinamy jej obecność nad brzegami wód. Stanowi rozległą, zwartą i wysoką barierę utrudniającą dostęp do lustra wody. Jej ostre łodygi i liście doprowadzają czasem do pasji na drodze rzecznych wędrówek. Mimo ekspansywności trzciny i nie zawsze pożądanych dla środowiska skutków pamiętać musimy, że jest ważnym jego elementem. Pospolitym zwykle określamy coś co przestajemy zauważać ze względu na oczywistość istnienia ... tak jest też z trzciną. Jednak na swój sposób jest wyjątkowa i warta naszej uwagi. Jej rozległe połacie to złożony ekosystem stanowiący ostoję niezliczonych gatunków owadów, teren lęgowy i żerowisko wielu gatunków ptaków oraz siedlisko ssaków. Jest schronieniem dla narybku oraz miejscem bytowania bezkręgowców stanowiących ich pokarm. Nie sposób pominąć walory krajobrazowe i te w makroskali jak i lokalne, urokliwe stanowiska.
Nierzadko nasz wzrok przyciąga śródrzeczna kępa, zmrożone i obsypane kryształkami lodu kwiatostany zastygłe w zimowym krajobrazie. Pożółkłe łodygi dopełniające kolory jesiennego krajobrazu. Barwne owady oblepiające liście trzciny letnia porą. Bywa też nieocenionym elementem wędkarskich strategii, stanowiąc osłonę sylwetki wędkarza prezentującego muchę doświadczonemu potokowcowi lub cwanemu kleniowi. Jej obecność w postaci wysuniętych stanowisk z pewnością docenią muchowi łowcy szczupaków, nierzadko ustawiających się na skraju roślinnej bariery.
Nic pospolitym nie jest co stworzyła natura ... wystarczy tylko to dostrzec.
Trzcina pospolita (Phragmites australis (Cav.)Trin. ex Steud) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Bylina. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty są wiatropylne. Wysiewa się zwykle zimą i wiatr może nasiona przenosić na duże odległości. Roślina rozmnaża się głównie wegetatywnie, przez rozłogi kłącza oraz ich fragmentację. Najsilniej kłącze rozrasta się na głębokości 0,5 m, jednak potrafi sięgnąć 3 m w głąb ziemi. Trzcina potrafi się także rozmnażać przez fragmentację pędów – pędy bardzo łatwo przyjmują się, wypuszczając korzenie w kolankach. Pojedyncze kłącze żyje do 6 lat i może w tym czasie rozrosnąć się w promieniu kilkudziesięciu metrów.
Jest typową rośliną bagienną i nadwodną, ale jest gatunkiem o szerokim zakresie tolerancji ekologicznej, potrafi rosnąć także na suchym lądzie. Można ją spotkać nie tylko w zbiornikach wodnych i nad ich brzegami, ale także na torfowiskach, na podmokłych łąkach i w różnego rodzaju zaroślach nadrzecznych. Dobrze znosi falowanie wody i trwałe podtopienie (nawet do 2 m). Może rosnąć nad brzegami zarówno wód stojących, jak i wolno płynących, na różnych typach podłoży. Jest bardzo żywotna i rozrasta się bardzo szybko. Jest tak ekspansywna, że zwykle tworzy jednogatunkowe, rozległe agregacje.
W Polsce występują dwa podgatunki: Phragmites australis ssp. australis (Cav.)Trin. ex Steud. – podgatunek typowy. Rośliny o wysokości 1-4 m, wiecha długości 20-40 cm, zwisająca podczas kwitnienia, kłoski 1-7 kwiatowe. Phragmites australis ssp. humilis (De Not.)A et Gr. – rośliny o wysokości 1-1,5 m, z wiechą o długości do 20 cm, wzniesioną podczas kwitnienia. Kłoski 7-8 kwiatowe.