No i jak tu wyjść z twarzą z całej tej opowieści? ... wszystkiemu winna jest mucha. Taką konkluzją podsumuję wspólne wędkowanie z Kubą, bo wynik w lipieniach 11 do 1 - był na jego korzyść, ale po kolei. Dzień i warunki wędkowania były zupełnie inne niż w ostatnim czasie. Praktycznie już od rana nadciągnęły ciemne chmury, zaczęło przelotnie padać. Nieopatrznie, jak się później okazało zostałem wierny nimfie, która tak obdarzała mnie lipieniami w jasne a nawet słoneczne dni. Kuba zaufał sprawdzonej już wcześniej i opisanej w jego artykule nimfie "Antalówka".
Kuba już w pierwszym przelocie "Antalówki" posadził na kiju pięknego potokowca a za chwilę lipienia. Dalej było już tylko lepiej (dla niego), bo praktycznie każde potencjalne stanowisko kardynała obdarzało go okazałą rybą. Uparłem się jak kozioł na tego kosmatego chrusta i zapłaciłem frycowe. Dopiero pod koniec zmieniłem nimfę na substytut Antalówki sklecony na jej podobieństwo i od razu miałem dwie ryby na kiju.
Substytut Antalówki
Autorem oryginalnej nimfy jest Miro Antal ze Słowacji, muchowy Mistrza Świata 2004
Ale co tam ja, to był dzień Kuby i dzieląc z nim radością zapraszam na relację z jego połowów. Lipienie były naprawdę grube, solidne 40-staki, pięknie wybarwione. Niech zdjęcia same przemówią ...
To były nieomal pierwsze kroki Kuby z wędką muchową. Na filmie widać szczerą radość z sukcesów dziewiczego sezonu. Nie ustrzegł się jeszcze błędów w obchodzeniu się z rybą, ale kierunek jest dobry. Bezwęzłowy podbierak z silikonową siatką, haczyki bezzadziorowe i mokre dłonie chwytające rybę. Następne kardynały pozowały już w nurcie rzeki.
A cha złapałem też żabę. Właściwie to Kuba ją złapał ... pożyczył mi tylko do zdjęcia.
Ropucha szara, ropucha zwyczajna (Bufo bufo)
Gatunek ten występuje w niemal całej Europie, z wyjątkiem Irlandii i niektórych wysp śródziemnomorskich, oraz w Atlasie i Azji (po Japonię). W górach dochodzi do 2100 m n.p.m. Na krańcach zasięgu tworzy podgatunki. Osobniki podgatunku Bufo bufo spinosus zamieszkującego południową Europę osiągają 25 cm. Polskę zamieszkuje podgatunek nominatywny, jest znana na terenie całego kraju.
Ropucha szara jest silnie przywiązana do miejsca, szczególnie stare osobniki. Dzięki dobrej orientacji w przestrzeni po polowaniu wraca do swojej stałej kryjówki. Obiera sobie na nią zazwyczaj nory kretów i gryzoni (albo wykopane samodzielnie), szpary między korzeniami drzew lub gęste krzewy. W sen zimowy zapada późną jesienią.
